کد مطلب:44583 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:21

گنجینه پرسمان » خانواده و زندگي

معني واقعي زندگي و ازدواج چيست؟

اگر مرادتان از زندگي مطلق زندگي دنياست، قرآن و ا حاديث اهل بيت زندگي دنيا را راه رسيدن به كمال در انسانها دانسته اند و در حد يك مقدمه و عبور گاهي كهبراي كسب زاد و توشه در نظر گرفته شده مي دانند علي ( مي فرمايد: انّما الدنيا دار مجاز و الآخره دار قرار فخذوا من ممّركم لمقركم (نهج خ 203) بنابر اين حقيقت حيات و زندگي در آخرت معنا پيدا مي كند كه در قرآن ميگويد: زندگي دنيا جز بيهوده كاري و بازي نيست و زندگي واقعي تنها زندگي آخرت است، اگر بنا دارند بفهمند (سورة مباركة عنكبوت)

همچنين استاد مصباح گويند: بديهي است كه هدف اصلي از تشكيل خانواده، بقاي نسل، تشكيل جامعة سالم و تامين سلامت رواني افراد است، در مرحلة بعد يكي از اهداف زندگي خانوادگي، تامين نيازهاي افرد خانواده در ساية زندگي مشترك است و هر كاري به نسبت مقدار تأثيري كه در بر آوردن اين هدف داشته باشد، ارزشمند خواهد بود- و هر كدام از زن و مرد بر اساس خصوصيات جسمي و روحي خود، نقش خويش را در راستاي اين هدف ا يفا و انجام وظايف محوله بايد ايفا نمايند.

ومن اياته ان خلق لكم من انفسكم ازواجاً لتسكنوا اليها...

كلمة زوج به هريك از نر و مادة حيوانات در صورتي كه جفتِ هم شده باشند اطلاق ميشود، همچنانكه به هريك از دو قرين چه حيوان و چه غير حيوان نيز زوج گفته ميشود، خداي تعالي فرموده: فجعل منه الزوجين الذّكروالانثي ـ خدا از آن دو زوج قرار داد، يكي نر و يكي ماده و نيز فرمود: به آدم گفتيم كه تو و زوجت در بهشت منزل كنيد. (قيامت/39) اينكه فرمود: اِن خلق لكم من انفسكم ازواجاً لتسكنوا اليها معنايش اين است كه براي شما از جنس خودتان زوج آفريد. (و كلمه براي شما معنايش به منظور فايده و نفع شما است.)

آري هريك از مرد و زن از جهاز تناسل، دستگاهي دارند كه اين دستگاه به كار نميافتد، مگر وقتي كه با دستگاه طرف مقابل جمع شود، و از مجموع آن دو، مسئله توالد و تناسل صورت گيرد، پس هريك از آن دو در حد خود و في نفسه ناقص و محتاج به طرف ديگر است، و از مجموع آن دو، واحدي تام و تمام درست مي شد، و به خاطر همين نقس و احتياج است كه هر يك به سوي ديگري حركت مي كند. و چون بدان رسيد آرامش و سكونت مي يا بد، چون هر ناقصي مشتاق به كمال است،هر محتاجي مايل به زوال حاجت و فقر خويش است، و اين حالت همان شبقي است كه در هر يك از اين دو طرف به وديعت نهاده شده است. و جعل بينكم موده و رحمه

كلمه مودت تقريبا به معناي محبتي است كه اثرش در مقام عمل ظاهر باشد، در نتيجه نسبت بمودت به محبت نسبت خضوع است به خشوع، چون خضوع نيزآن خشوعي را گويند كه در مقام عمل اثرش هويدا شود، به خلاف خشوع كه به معناي نوعي تأثر نفساني است، كه از مشاهدة عظمت و كبريايي در دل پديد مي آيد.

و اما رحمت، اين كلمه به معناي نوعي تأثير نفساني است، كه از مشاهدة محروميت محرومي كه كمالي را ندارد، و يا احتياج به رفع نقيصة خود دارد، در دل پديد مي آيد و صاحبدل را وادار مي كند به اينكه در مقام برآيد او را از محروميت نجات داده، و نقيصهاش را رفع كند.

يكي از روشن ترين جلوه گاه و موارد خودنمايي مودت و رحمت ، جامعة كوچك منزل است، چون زن و شوهر در محبت و مودت ملازم يكديگرند، و اين دو باهم و مخصوصا زن، فرزندان كوچكتر را رحم مي كنند، چون در آنها ضعف و عجز مشاهده مي كنند، و مي بينند كه طفل صغيرشان نمي تواند حوائج ضروري زندگي خود را تأمين كند، لذا آن محبت و مودت وادرشان مي كند. به اينكه در حفظ و حراست و تغذيه و لباس و منزل و تربيت او بكوشند، و اگر اين رحمت نبود، نسل به كلي منقطع مي شد. و هرگز نوع بشر دوام نمي يافت.

نظير اين مورد مودت و رحمتي است كه در جامعة بزرگ شهري و ميان افراد جامعه مشاهده مي شود، يكي از افراد وقتي همشهري خود را مي بيند، با او انس مي گيرد، و احساس محبت مي كند، و مسكينان و ناتوانان اهل شهر خود را كه نمي توانند به واجبات زندگي خود قيام كنند، ترحم مي نمايد.

به طوري كه از سياق بر مي آيد مراد به مودت و رحمت در آيه همان مودت و رحمت خانوادگي است.

لآيات لقوم يتفكرون

چون وقتي درباره اصول تكويني خويش بينديشند، كه آن اصول بشر را وادرا كرد به اينكه تشكيل جامعة خانوادگي دهد، مرد را دعوت كرد تا با زن، و زن را دعوت كرد تا با مرد جمع شود و اجتماعي منزلي پديد آورند، و نيز آن دو را به مودت و رحمت وادشت، و آن مودت و رحمت نيز اجتماع مدني شهري را پديد آورد و چه آثاري بر اين اجتماع مترتب شد، نوع بشري بقا يافت و زندگي دنيائي و آخرتي انسان به كمال رسيد.